Eerste dagen overleefd!

Hoi daar,

Woensdag: Om half 8 -half 7 Nederlandse tijd- stonden we keurig klaar om te vertrekken. 'Onze gastvader' bracht ons naar het project. Na een korte rit werd er een hek voor ons geopend en daar stonden we dan op een plein omgeven met kleurrijke gebouwen. We gingen een donker klein gebouw binnen; daar werd ons koffie en thee aangeboden. De thee werd geserveerd met melk, dat is hier de gewoonte. Heerlijk..:) Om 8 uur kwamen er kleine kinderen lopend het plein op. Ook werden er kinderen met een busje gebracht. De kinderen kwamen met hun armen wijd open naar ons toe gelopen. Zij wilde graag opgetild en geknuffeld worden. Dit deden we dan ook; fijn knuffelen. Na een half uur kennismaken en buiten spelen was het tijd om ‘serieuze’ zaken te gaan doen in het klaslokaal. Ze gingen in een klaslokaal een knutselwerkje maken. Voor de kinderen was het moeilijk om op hun stoel te blijven zitten. Daarna was het tijd voor wat lekkers. Ze kregen een toetje en chocola. Wij kregen tot mijn grote spijt alleen maar een chocolaatje. Daarna mochten de kinderen weer gaan spelen tot het middageten. Wij mochten helpen met het bereiden van de maaltijd. De kinderen kregen allemaal een bordje met salade en macaroni. De pannen waren enorm groot en er werd ons verteld dat er na het eten nog ongeveer ruim 80 kinderen zouden verschijnen. Alleen moesten eerst de kleine kinderen gaan slapen. Een vrouw vroeg me op een zeker moment om bij de kinderen te gaan zitten terwijl zij rustig sliepen. Ik kwam een kamer van ongeveer 4 bij 4 binnen. In deze kamer lagen er allemaal kinderen op kleine matrassen die strak naast elkaar lagen met een paar kussens en een enkeling had een deken. De kinderen waren in diepe rust en er was nog een (mini-)matras vrij. Ik zag mijn kans om ook heerlijk even te gaan slapen. Na ongeveer anderhalf uur was het slapen over en mochten de kinderen wakker worden. Dat was een hele klus. De kinderen waren diep in slaap en sommige van de kinderen waren niet wakker te krijgen. Nadat eindelijk alle kinderen weer op het plein waren, konden we kennismaken met de ‘nieuwe’ kinderen. Deze ‘nieuwe’ kinderen waren blij om ons te zien. Sommige kinderen waren de macaroni en de salade aan het eten en de andere kinderen waren aan het spelen op een veld. Al deze lieve kinderen kwamen om ons heen zitten en zij wilden van alles van ons weten zoals onze leeftijd, de naam van onze koning, hoe Nederland eruit ziet, hoe wij in Zuid-Afrika gekomen waren, of Nederland ook moordenaars heeft, hoe woorden in het Nederland klinken. Met de oudere kinderen spraken wij Engels, omdat zij dit vrij goed konden. Voor de rest spreken wij met de andere mensen gewoon Nederlands. Het is belangrijk dat beide partijen langzaam spreken, dan kun je elkaar ongeveer verstaan. In de middag kwam er een dokter. Deze dokter gaf de kinderen vitaminepillen en de kinderen werden gewogen. Veel van de kinderen hebben ondergewicht. Deze kinderen krijgen extra voeding om aan te sterken.  

Ik hoor u denken: Waar komen deze kinderen vandaan? Deze doorgaans blanke kinderen komen uit een armoedige achterstandswijken onderaan de bergen. Vader en/of moeder zijn verslaafd aan bijvoorbeeld alcohol. De ouders moeten hard werken om een klein beetje geld te verdienen. Het verdiende geld wordt niet besteed aan de kinderen, maar wordt besteed aan middelen. Het eten wat de kinderen krijgen bij de kinderopvang is vaak het enige eten voor die dag. Werkloosheid van ouders is ook één van de redenen dar kinderen naar de kinderopvang komen. Ouders hebben geen geld om hun kinderen in voedsel te kopen. In de wijken waar de kinderen wonen is er veel geweld en onvrede.

We wilden in de middag terug gaan lopen. Één van de vrouwen, die er ook voor de kinderen zorgde, zei: 'Yes, the white ladies together in gangersparadise’. Zij gaf aan dat we moesten wachten voordat we opgehaald werden. In het begin van de avond zijn we naar het strand gegaan. Om half 8/8 uur wordt het donker en dan gaat het hard waaien. Onze gastvader heeft ons geadviseerd om dan niet meer op straat te zijn. 

In onze verblijfplaats voelen wij ons veilig. De huizen in onze omgeving zijn omgeven met hoge en soms meerdere hekken en bijna elk adres heeft een hond. Wij hebben ook zelf drie honden op ons terrein. Dat maakt dat wij ons hier veilig voelen. 

Daarnaast had ik meer kleurlingen verwacht. In dit deel van Zuid-Afrika zijn er veel blanken mensen. Wij zijn geen grote uitzondering. ‘Onze gastvader’ legde uit dat de blanken mensen in Zuid-Afrika het zwaar hebben. De kleurlingen willen graag de regie in het land hebben en geven daarbij weinig ruimte aan blanken. Wanneer er een vacature is voor een baan, dan worden er mensen aangenomen van donker naar licht.

Op de donderdag gingen de kinderen voorbereidingen treffen voor de kerst. Daarna hadden ze gymnastiek. De kinderen zijn nog een aantal weken op het project. Over een aantal weken begint hier de zomervakantie. Dan hebben de kinderen zes weken vrij. Op deze dag kwam een van de begeleiders tot de ontdekking dat een van de kinderen niet eens een onderbroek onder haar broek aan had. De begeleider legde uit dat de kinderen een goede basis missen en dat de kinderopvang deze kinderen graag een veilige plek wil bieden. Het was weer een drukke dag en er kwamen weer veel kinderen die graag met ons wilden spelen. Het was leuk, maar intensief. In de middag gingen we samen op de fiets naar huis. We hebben allebei een fiets (een prachtige mountainbike). Toen wij net thuis waren, vroegen ‘onze broertjes of wij de hond mee wilde uitlaten. Ze zeiden dat er een prachtig park in de buurt was. Wij lieten ons overhalen en gingen zo aan de wandel met drie honden. Na een tijdje lopen kwamen we bij een grote speeltuin en gaven de jongetjes de honden aan ons. Ze wilden graag dat wij even op de honden gingen passen. Daar stonden we dan met ons goede gedrag aan de zijkant van een speelpark i.p.v. van een wandelpark. Nadat de jongens een tijd gespeeld hadden, was het weer tijd om naar huis te gaan. We hadden allebei hoofdpijn doordat de zon de hele dag op ons hoofd had geschenen. Nadat we even gerust hadden, gingen we op de fiets naar de winkel. We hebben de hele wijk doorgefietst om vervolgens bij de goede winkel uit de komen. (Alles lijkt op elkaar) Toen we terug wilde fietsen, raakten wij opnieuw de weg kwijt. Het was al over zeven dus we wisten dat we moesten doorfietsen, omdat het anders donker zou zijn. We wisten nog de weg naar het strand en dan vanaf daar hoe we thuis moesten komen. Na een lange fietstocht kwamen wij aan bij onze thuishaven. Dat was een opluchting. Aankomende maandag worden we weer bij het project verwacht. Vandaag en morgen gaan we uitrusten van alle 'nieuwe' indrukken en op stap in de omgeving om alles beter te leren kennen. Voor nu zeg ik: Dikke doei.